3. โคธชาดกเขารักก็รักมั่ง เขาชังก็ชังตอบ[630] หม่อมฉันทราบว่า พระองค์ผู้ทรงดำรง รัฐจะไม่ทรงอาลัยใยดีต่อหม่อมฉัน ตั้งแต่ ครั้งเมื่อพระองค์ทรงภูษาเปลือกไม้ เหน็บ พระแสงขรรค์ ทรงผูกสอดเครื่องครบ ประ- ทับอยู่กลางป่า เหี้ยย่างได้หนีไปจากกิ่งไม้ อัสสัตถะแล้ว. [631] พึงอ่อนน้อมต่อผู้ที่อ่อนน้อม พึงคบผู้ ที่เขาพอใจจะคบด้วย พึงทำกิจแก่ผู้ที่ช่วย ทำกิจ ไม่พึงทำความเจริญให้แก่ผู้ที่ใคร่ ความเสื่อม อนึ่ง ไม่พึงคบหาสมาคมกับผู้ ที่เขาไม่พอใจจะคบหาสมาคมด้วย. [632] พึงละทิ้งผู้ที่เขาละทิ้ง ไม่พึงทำความ สิเนหาในผู้เลิกลากัน ไม่พึงสมาคมกับผู้มี จิตคิดออกห่าง นกรู้ว่าต้นไม้มีผลหมดแล้ว ย่อมบินไปสู่ต้นอื่นที่เต็มไปด้วยผล ฉันใด คนก็ฉันนั้น รู้ว่าเขาหมดความอาลัยแล้ว |